NAIKAN EN MUHASABA - DE KRACHT VAN NAAR BINNEN KIJKEN

✨ NAIKAN (内観) EN MUHASABA (محاسبة) DE KRACHT VAN NAAR BINNEN KIJKEN EN VERANTWOORDELIJKHEID NEMEN ✨

Tijdens mijn tijd in Japan kwam ik in aanraking met Naikan (内観): een stille vorm van zelfreflectie die diep maar zacht is. Letterlijk betekent Naikan "naar binnen kijken". Niet om jezelf te veroordelen, maar om te kijken naar hoe je verbonden bent met anderen, en om die verbinding bewuster te voelen.


Bij Naikan stel je jezelf drie vragen:


  1. Wat heb ik van anderen ontvangen?
  2. Wat heb ik aan anderen gegeven?
  3. Welke moeilijkheden heb ik anderen bezorgd?


Als ik cursussen over de Japanse cultuur geef, merk ik hoe moeilijk wij als westerlingen vooral dat derde punt vinden: niet kijken naar hoe anderen ons hebben gekwetst, maar naar wat wij zelf anderen hebben aangedaan. Het vraagt moed en openheid om op die manier naar jezelf te kijken, zonder oordeel, maar met zachtheid. Deze oefening doe ik ook samen met mijn zoons, vaak tijdens het avondeten. Heel eenvoudig: even stilstaan bij onze dag, samen kijken naar wat we hebben ontvangen, gegeven, en naar waar we misschien anders hadden kunnen doen.


Tijdens een gesprek met een broeder uit Marokko leerde ik dat binnen de islamitische traditie een vergelijkbare vorm van zelfreflectie bestaat: Muhasaba (محاسبة). Letterlijk betekent het jezelf ter verantwoording roepen, niet streng of veroordelend, maar eerlijk en bewust. Het gaat erom jezelf dagelijks af te vragen:


  1. Wat heb ik goed gedaan?
  2. Waar heb ik misschien anderen pijn gedaan?
  3. En hoe kan ik groeien?


Niet om schuld op te bouwen, maar om met open ogen en een zacht hart verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen daden.


Of je nu Naikan of Muhasaba beoefent: beiden nodigen uit tot een leven met meer aandacht, dankbaarheid en begrip. Ze vragen je ook om eerlijk naar je eigen rol te kijken, verantwoordelijkheid te nemen, en jezelf niet als slachtoffer te zien, maar als iemand die bewust kan groeien.


Hoe kun je dit in je dagelijks leven laten groeien? Door af en toe stil te staan bij je dag en jezelf deze vragen te stellen. Niet om streng te zijn, maar om je blik te verruimen, jezelf beter te begrijpen, en te zien hoeveel onzichtbare draden van geven en ontvangen ons verbinden.


Naar binnen kijken is geen zwakte. Het is een stille kracht, die ruimte maakt voor dankbaarheid, begrip en nieuwe zachtheid. Eerst voor jezelf, en dan voor de wereld om je heen. 🌿✨

 



#Naikan #内観 #Muhasaba #محاسبة #JapanseWijsheid #IslamitischeWijsheid #Zelfreflectie #BewustLeven #Dankbaarheid #Wereldwijs #Zwerfkeien #Mindfulness #InnerlijkeKracht #RustEnBalans #Zelfgroei

Zonder woorden luisteren
15 mei 2025
Mijn grootmoeder vluchtte uit het oude Tsaristische Rusland, mijn grootvader ontmoette haar in Parijs toen hij op verlof was uit Nederlands-Indië. Wat hen verbond, was iets onzichtbaars: een stille gevoeligheid. Zonder woorden aanvoelen wat de ander nodig heeft. En zo leerde ook ik zonder woorden te luisteren. Later vond ik dezelfde verfijnde stilte terug in India, Istanbul, Japan en Korea. Over de kracht van aanvoelen en luisteren met je hart.
geëmigeerd
30 april 2025
Met een Indonesische betovergrootvader die naar Nederland emigreerde, emigreerde Iris zelf naar Parijs en uiteindelijk naar Brazilië.
De kracht van volhouden
28 april 2025
In Istanbul leerde ik over Sabr: geduld, vertrouwen en kracht, ook als de weg zwaar is. Tijdens mijn tijd in Japan ontdekte ik Ganbaru: onverzettelijk doorzetten, zelfs wanneer alles tegenzit. Jaren later, nadat mijn zoon de diagnose diabetes type 1 kreeg, begreep ik pas écht hoe diep deze wijsheden in je dagelijks leven kunnen wortelen. Twee werelden, één boodschap: moed is soms zacht en stil, maar o zo sterk. 🌿
Portret van Mirjam Rampersad, op zoek naar haar Surinaamse roots
26 april 2025
Mirjam Rampersad groeide op zonder te weten waar haar roots lagen. Geadopteerd door een streng gereformeerd gezin voelde ze zich altijd tussen twee werelden in. Pas als tiener ontdekte ze haar Surinaams-Hindoestaanse afkomst. Een verhaal over gemis, veerkracht en uiteindelijk: thuiskomen bij jezelf.
Nafs
10 april 2025
Na Dunya, de vergankelijke wereld, volgt de blik naar binnen. In de soefi-wijsheid heet dat Nafs (النفس) — de strijd met ons ego. Hoe vinden we rust te midden van onze eigen verlangens en onrustige gedachten?
Julia - Tussen Oost en West
10 april 2025
Julia groeide op in communistisch Rusland, in een zomerhuis vol herinneringen aan familie, eenvoud en verbondenheid met de natuur. Maar toen het systeem viel, verloor haar Indonesische vader zijn bevoorrechte positie. Als politieke vluchteling belandde het gezin in Nederland, met niets meer dan hoop op een nieuw begin.
WU WEI – DE KRACHT VAN MEEBEWEGEN
7 april 2025
Wu Wei (無為), een taoïstisch principe, leert ons mee te bewegen met de stroom van het leven. Soms bereik je meer door niet te forceren, maar door los te laten en het natuurlijke verloop te volgen.
When life gives you lemons
5 april 2025
Shōganai (しょうがない) staat voor de kunst van aanvaarden wat onderweg op je pad komt. Toen mijn oudste zoon op zijn tiende de diagnose diabetes type 1 kreeg, werd Shōganai onze manier om het leven leefbaar te maken. We konden het niet veranderen, dus konden we er maar beter het beste van maken.
𝐓𝐮𝐬𝐬𝐞𝐧 𝐈𝐫𝐚𝐧 𝐞𝐧 𝐡𝐢𝐞𝐫 – 𝐡𝐞𝐭 𝐯𝐞𝐫𝐡𝐚𝐚𝐥 𝐯𝐚𝐧 𝐞𝐞𝐧 𝐯𝐥𝐮𝐜𝐡𝐭𝐞𝐥𝐢𝐧𝐠
21 maart 2025
Van de voet van de Damavand tot de straten van Alkmaar. Damavand groeide op in Iran, waar hij werd meegezogen in de revolutie en later moest onderduiken voor de geheime dienst. Toen de dreiging steeds dichterbij kwam, vluchtte hij in stilte via de bergen naar Turkije, en bouwde uiteindelijk een nieuw bestaan op in Nederland. Een leven als vluchteling, maar bovenal als zoon, vader, vriend.
Tawakkul
9 maart 2025
Op de veerboot over de Bosporus dacht ik aan mijn grootmoeder, die ooit op het laatste kolenschip vluchtte, in hangmatten boven de kolen, de laatste zonsondergang boven haar geliefde Rusland achter zich latend. Tawakkul (توكل) herinnert ons eraan: vertrouwen en overgave, weten dat wat voor jou is, jou zal vinden.
Meer posts