UKIYO – leven in het moment

UKIYO – leven in het moment

Welkom bij De Vlietende Wereld, een nieuwe reeks in Wereldwijs waarin ik de Japanse kunst van mindful leven verken. Elke twee weken neem ik je mee in een Japans begrip dat iets essentieels laat zien over aandacht, verstilling en de verbondenheid met de natuur.


Mindfulness is de afgelopen jaren wereldwijd een trend geworden. Maar toen ik in Japan woonde, merkte ik dat het daar veel dieper in het dagelijks leven verweven is. In het Westen denken we bij mindfulness al snel aan mediteren op een kussen, wat de Japanners zazen noemen. Maar in Japan zit het ook in de kleinste handelingen: het drinken van thee, het verwonderd stilstaan bij bloesems, of zelfs het aandachtig controleren van een trein.


Het woord ukiyo betekent letterlijk ‘de vlietende wereld’. Het verwijst naar het loslaten van zorgen over gisteren en morgen en leven in het nu. Alles stroomt. De maan, de sneeuw, een geur, een melodie. Niets blijft, en juist daarin ligt hun schoonheid.


Of zoals Ryoi Asai het in dit klassieke Japanse gedicht verwoord:


Alleen leven voor het moment,
Al onze tijd geven aan de geneugten van de maan, de sneeuw, kersenbloesems en esdoornbladeren.
Liedjes zingen, sake drinken, elkaar strelen, gewoon drijven, drijven.
Nooit zorgen, nooit verdrietig in ons hart.
Alleen als een plant die beweegt op de stroom van de rivier; dat is wat ukiyo wordt genoemd, de vlietende wereld.

 

In de komende maanden neem ik je mee langs begrippen als shisa kanko, komorebi, shinrin-yoku en tsukimi … Allemaal vormen van aandacht, eenvoud en vergankelijkheid zoals ik die zelf in Japan heb mogen ervaren.



#wereldwijs #mindfulness #ukiyo #japanseinspiratie #leveninhetmoment #vergankelijkheid #zen #wabisabi #shinrin-yoku #haiku #komorebi


holocaust nazi
3 juli 2025
Uri (82) kwam als baby in onderduik terecht in Heemstede, terwijl zijn ouders schuilden op een boerderij in de Beemster. Zijn vader ontsnapte op het nippertje uit een deportatietrein, zonder jas, in de vrieskou van februari 1943.
1 juli 2025
Zîn vluchtte als vijftienjarig meisje uit het Koerdische dorp Lice, nadat hun huis in brand werd gestoken. In haar verhaal vertelt ze over haar roots, haar vlucht, en haar zoektocht naar identiteit in Nederland.
30 juni 2025
“Die machinist in Japan deed zó vreemd,” vertelde een vriend me na zijn reis. “Zij stond te wijzen en praatte tegen zichzelf.” Wat hij zag was geen vreemd ritueel, maar een eeuwenoude Japanse mindfulnesspraktijk: shisa kanko – aandacht in actie.
Vooruit kijken: het verhaal van een Joodse vrouw die Odessa achterliet
29 juni 2025
In 1995 vertrok Irina met niet meer dan een koffertje, haar papieren en hoop. Ze vluchtte uit Oekraïne omdat ze Joods was, en omdat niemand haar beschermde toen het echt nodig was.
Van de Sovjet-Unie naar Nederland
20 juni 2025
Amina groeide op in de Sovjet-Unie, waar religie verboden was en hoofddoeken uit het straatbeeld verdwenen. Haar grootvader, ooit imam, verborg zijn geloof in stilte. Haar moeder stopte haar hoofddoek weg, uit angst. Maar de traditie leefde voort, in fluisteringen, in herinneringen, in gebaren.
19 juni 2025
Wat geeft jouw leven waarde? Niet groots of ingewikkeld, maar juist in het kleine: die eerste slok koffie, een wandeling, iets creëren. In Japan noemen ze dat Ikigai – 生き甲斐. Geen prestatie, maar een bron van vreugde in het alledaagse. 🌿
Zonder woorden luisteren
15 mei 2025
Mijn grootmoeder vluchtte uit het oude Tsaristische Rusland, mijn grootvader ontmoette haar in Parijs toen hij op verlof was uit Nederlands-Indië. Wat hen verbond, was iets onzichtbaars: een stille gevoeligheid. Zonder woorden aanvoelen wat de ander nodig heeft. En zo leerde ook ik zonder woorden te luisteren. Later vond ik dezelfde verfijnde stilte terug in India, Istanbul, Japan en Korea. Over de kracht van aanvoelen en luisteren met je hart.
Groeien begint met de moed om naar binnen te kijken
13 mei 2025
Tijdens mijn tijd in Japan leerde ik over Naikan: zacht en eerlijk naar jezelf kijken — niet om te oordelen, maar om te begrijpen. Later ontdekte ik dankzij een Marokkaanse broeder dat ook in de islamitische traditie een soortgelijk pad bestaat: Muhasaba. Twee werelden, één wijsheid: groeien begint met de moed om naar binnen te kijken.
geëmigeerd
30 april 2025
Met een Indonesische betovergrootvader die naar Nederland emigreerde, emigreerde Iris zelf naar Parijs en uiteindelijk naar Brazilië.
De kracht van volhouden
28 april 2025
In Istanbul leerde ik over Sabr: geduld, vertrouwen en kracht, ook als de weg zwaar is. Tijdens mijn tijd in Japan ontdekte ik Ganbaru: onverzettelijk doorzetten, zelfs wanneer alles tegenzit. Jaren later, nadat mijn zoon de diagnose diabetes type 1 kreeg, begreep ik pas écht hoe diep deze wijsheden in je dagelijks leven kunnen wortelen. Twee werelden, één boodschap: moed is soms zacht en stil, maar o zo sterk. 🌿
Meer posts