Wu Wei – Meebewegen met het leven

Wu Wei – 無為 –  Meebewegen met het leven 

Toen ik in Guilin was, leerde ik van een oude Chinese vrouw die thee schonk, in een klein houten paviljoen aan de rivier, over Wu Wei (無為) – letterlijk “niet-doen” of “moeiteloos handelen”.


Terwijl de mist over de bergen hing, en de Li-rivier rustig tussen de pieken door stroomde, vertelde zij hoe Wu Wei betekent dat je niet tegen de stroom in moet vechten, maar beter met het leven mee kunt bewegen.


De rivier haast zich niet, en bereikt toch altijd haar bestemming. Zo kunnen wij ook leren om ons aan te passen aan het leven, zonder krampachtig vast te houden aan controle. Soms is de beste keuze niet harder werken, maar juist loslaten, vertrouwen en meegaan met de stroom van het leven. Wu Wei is niet passief, maar juist het begrijpen van het juiste moment om te handelen en wanneer los te laten. Zoals Laozi zei: "Door niets te forceren, blijft niets ongedaan."


De sleutel tot verandering ligt niet altijd in harder werken, maar in het vertrouwen op de natuurlijke loop van dingen. 

Zonder woorden luisteren
15 mei 2025
Mijn grootmoeder vluchtte uit het oude Tsaristische Rusland, mijn grootvader ontmoette haar in Parijs toen hij op verlof was uit Nederlands-Indië. Wat hen verbond, was iets onzichtbaars: een stille gevoeligheid. Zonder woorden aanvoelen wat de ander nodig heeft. En zo leerde ook ik zonder woorden te luisteren. Later vond ik dezelfde verfijnde stilte terug in India, Istanbul, Japan en Korea. Over de kracht van aanvoelen en luisteren met je hart.
Groeien begint met de moed om naar binnen te kijken
13 mei 2025
Tijdens mijn tijd in Japan leerde ik over Naikan: zacht en eerlijk naar jezelf kijken — niet om te oordelen, maar om te begrijpen. Later ontdekte ik dankzij een Marokkaanse broeder dat ook in de islamitische traditie een soortgelijk pad bestaat: Muhasaba. Twee werelden, één wijsheid: groeien begint met de moed om naar binnen te kijken.
geëmigeerd
30 april 2025
Met een Indonesische betovergrootvader die naar Nederland emigreerde, emigreerde Iris zelf naar Parijs en uiteindelijk naar Brazilië.
De kracht van volhouden
28 april 2025
In Istanbul leerde ik over Sabr: geduld, vertrouwen en kracht, ook als de weg zwaar is. Tijdens mijn tijd in Japan ontdekte ik Ganbaru: onverzettelijk doorzetten, zelfs wanneer alles tegenzit. Jaren later, nadat mijn zoon de diagnose diabetes type 1 kreeg, begreep ik pas écht hoe diep deze wijsheden in je dagelijks leven kunnen wortelen. Twee werelden, één boodschap: moed is soms zacht en stil, maar o zo sterk. 🌿
Portret van Mirjam Rampersad, op zoek naar haar Surinaamse roots
26 april 2025
Mirjam Rampersad groeide op zonder te weten waar haar roots lagen. Geadopteerd door een streng gereformeerd gezin voelde ze zich altijd tussen twee werelden in. Pas als tiener ontdekte ze haar Surinaams-Hindoestaanse afkomst. Een verhaal over gemis, veerkracht en uiteindelijk: thuiskomen bij jezelf.
Nafs
10 april 2025
Na Dunya, de vergankelijke wereld, volgt de blik naar binnen. In de soefi-wijsheid heet dat Nafs (النفس) — de strijd met ons ego. Hoe vinden we rust te midden van onze eigen verlangens en onrustige gedachten?
Julia - Tussen Oost en West
10 april 2025
Julia groeide op in communistisch Rusland, in een zomerhuis vol herinneringen aan familie, eenvoud en verbondenheid met de natuur. Maar toen het systeem viel, verloor haar Indonesische vader zijn bevoorrechte positie. Als politieke vluchteling belandde het gezin in Nederland, met niets meer dan hoop op een nieuw begin.
When life gives you lemons
5 april 2025
Shōganai (しょうがない) staat voor de kunst van aanvaarden wat onderweg op je pad komt. Toen mijn oudste zoon op zijn tiende de diagnose diabetes type 1 kreeg, werd Shōganai onze manier om het leven leefbaar te maken. We konden het niet veranderen, dus konden we er maar beter het beste van maken.
𝐓𝐮𝐬𝐬𝐞𝐧 𝐈𝐫𝐚𝐧 𝐞𝐧 𝐡𝐢𝐞𝐫 – 𝐡𝐞𝐭 𝐯𝐞𝐫𝐡𝐚𝐚𝐥 𝐯𝐚𝐧 𝐞𝐞𝐧 𝐯𝐥𝐮𝐜𝐡𝐭𝐞𝐥𝐢𝐧𝐠
21 maart 2025
Van de voet van de Damavand tot de straten van Alkmaar. Damavand groeide op in Iran, waar hij werd meegezogen in de revolutie en later moest onderduiken voor de geheime dienst. Toen de dreiging steeds dichterbij kwam, vluchtte hij in stilte via de bergen naar Turkije, en bouwde uiteindelijk een nieuw bestaan op in Nederland. Een leven als vluchteling, maar bovenal als zoon, vader, vriend.
Tawakkul
9 maart 2025
Op de veerboot over de Bosporus dacht ik aan mijn grootmoeder, die ooit op het laatste kolenschip vluchtte, in hangmatten boven de kolen, de laatste zonsondergang boven haar geliefde Rusland achter zich latend. Tawakkul (توكل) herinnert ons eraan: vertrouwen en overgave, weten dat wat voor jou is, jou zal vinden.
Meer posts