Murat – Geremigreerd - Een ‘aparte’ Turk

Wie:  Murat Karataş, 49 jaar

Geboren:  Essen, Duitsland

Woonde in:  Amsterdam, Nederland

Woont nu in:  Istanbul, Turkije

ROOTS

De familie van mijn moeder was oorspronkelijk Georgisch, heeft mijn oma me ooit verteld. Ze hadden blauwe ogen, blonde haren en haar tantes droegen geen Turkse of Arabische namen. Ze woonden in Giresun, aan de Zwarte zee. Dat gebied werd pas na eeuwen door de Turken veroverd en er leefden destijds veel Grieken en Kaukasische volkeren, de stad heeft zelfs nog een Griekse naam. Later verhuisde haar familie naar Adapazarı, ook wel Sakarya genoemd, een plek waar veel Georgische families zich vestigden.

Mijn vader kwam ook uit Giresun. Zijn vader was schaapsherder en runde later een levensmiddelenwinkel. Zowel mijn vader als mijn moeder verhuisden naar Istanbul, waar ze elkaar ontmoetten terwijl ze werkten in een textielfabriek. Mijn vader was negen jaar ouder dan mijn moeder. Hij was zesentwintig en zij zeventien toen ze trouwden.

DUITSLAND

Mijn vader en zijn drie broers maakten deel uit van de eerste generatie gastarbeiders die naar Duitsland gingen. Zijn oudere broers vertrokken in 1970 en 1971, mijn vader volgde in 1973. Hij werkte in een fabriek waar pijpleidingen werden gemaakt. Het was zwaar metaalwerk, maar mijn vader was goed met metaal. Hij werkte daar als smid. Mijn moeder bleef achter in Istanbul. Ze was inmiddels zwanger en eind 1973 werd mijn oudste broer Ahmet geboren. Een jaar later liet mijn vader hen overkomen naar Duitsland. Zelf ben ik in 1975 in Essen geboren en mijn broer Bülent in 1976. Mijn moeder was nog heel jong; op haar twintigste had ze al drie kinderen.

REMIGRATIE

In juli 1984, toen ik negen jaar oud was, zijn we teruggekeerd naar Istanbul. Dat werd in Duitsland gestimuleerd. Mijn vader had vanaf het begin gespaard voor een woning in Istanbul en stuurde elke maand geld naar Turkije. Wie terugkeerde, kreeg ook nog financiële ondersteuning. Zo konden we terugkeren en in 1988 werd mijn jongste broertje Fatih in Istanbul geboren.

NEDERLAND

Ik studeerde natuurkunde aan de universiteit in Istanbul en werkte in het toerisme toen ik een Nederlands meisje ontmoette. Na een jaar trouwden we in Istanbul. Ik meldde me aan bij de Universiteit van Amsterdam om wiskunde te studeren en verhuisde naar Nederland. Ons huwelijk hield helaas niet stand, maar ik besloot in Amsterdam te blijven. Daar werkte ik in een kroeg in de Jordaan en probeerde mijn studie wiskunde af te maken. Dat was zwaar, omdat ik vaak tot laat werkte en de volgende ochtend weer in de schoolbanken moest zitten.

REMIGRATIE

In 2012 keerde ik definitief terug naar Turkije. Ik miste mijn familie, mijn broers en het klimaat. Toch kijk ik met een goed gevoel terug op mijn tijd in Nederland. Ik was een ‘aparte’ Turk in Nederland. Veel Turken blijven vooral binnen hun eigen gemeenschap, maar ik niet. Ik had een paar Turkse vrienden van mijn studie, maar mijn vriendengroep bestond voornamelijk uit Nederlanders. Ik geloof dat je je moet aanpassen aan de plek waar je bent. Ik spreek de Nederlandse taal vloeiend, maar uiteindelijk kon ik geen toekomst meer voor mezelf zien. Ik miste mijn wortels en mijn familie.

IDENTITEIT

Mijn moedertaal is Turks, ik woon nu in Turkije, maar ik lees en luister vooral in het Engels en spreek Nederlands voor mijn werk. De wereld is tegenwoordig klein, mede dankzij YouTube. Ik denk niet na over of ik me Turks voel of niet. Ik houd me liever bezig met de wereld dan met de vraag of ik ergens bij hoor. Geluk zit in je hoofd; je kunt overal gelukkig zijn.

Foto: met moeder Ayşe Karataş 

#Zwerfkeien #Identiteit #Thuis #Ontworteld #Georgië #Culturen #Wortels #Wereldburger #Turkije #gastarbeider